In april 2016 verwacht Judith haar tweede kindje. Ze studeert zelf verloskunde en heeft een passie voor fotografie. Bovendien liep ze er tijdens de geboorte van haar dochter Lois tegenaan dat ze iemand miste die voor haar de geboorte en alle belangrijke momenten daaromheen kon vastleggen. Ook gaf ze meteen heel open aan dat haar zwangerschappen binnen een iets wat andere constructie dan gebruikelijk, tot stand zijn gekomen.

Judith is een alleenstaande mama en ’krijgt’ haar kindjes met behulp van donorvaders. Deze vaders (Lois heeft een andere donorvader als het kindje in haar buik) zijn wel gewoon in beeld en hebben contact maar Judith heeft geen liefdesrelatie met hen. We hebben het er ook nog even over wanneer ik bij haar thuis ben voor een kennismaking en ik voel meteen de warme band tussen Judith en deze twee mannen. Lois heeft geregeld contact met haar vader en dat gaat goed en is erg fijn. De papa van het kindje in haar buik (die we om privacy redenen vanaf nu ’de papa’ blijven noemen), heeft Judith leren kennen via de stichting Meer dan Gewenst. Deze stichting ondersteunt roze ouderschap en zet zich in voor lesbo(wens)moeders en homo(wens)vaders. Judith en de papa hebben inmiddels een hechte vriendschap ontwikkeld en kijken allebei ontzettend uit naar de geboorte van hun zoon (het wordt een jongetje, Lois krijgt een broertje!).

Tijdens onze kennismaking schuift ook de moeder van Judith,  Marja (81 jaar), aan en we drinken gezellig samen een kop thee. Marja is bij de geboorte van Lois geweest en zal Judith ook dit keer bijstaan. Niet alleen tijdens de geboorte overigens maar tijdens het hele proces van zwanger worden stond zij naast én achter haar dochter. Ontzettend mooi en bijzonder! Lois komt tijdens het gesprek ook nog even naar beneden, ze heeft de bel gehoord en is nieuwsgierig geworden :-). Ze maakt van de gelegenheid gebruik om Judith te vragen of ze bij haar in bed mag slapen vannacht, nou vooruit dan. Lois kruipt lekker in haar moeders bed… Dat is toch eigenlijk stiekem het aller-fijnste!

We hebben een fijn gesprek waarbij we het eigenlijk over van alles hebben, ook over onze gezamenlijke passie: de verloskunde. Mooi dat Judith dit, na haar studie psychologie, alsnog is gaan doen en nu bijna klaar is. En ik heb er, na het stoppen met de studie verloskunde, op deze manier met geboortefotografie weer een hele andere invulling aan gegeven.

Leuk, ik kijk zo uit naar de geboorte!

Judith en ik houden contact in de weken daarna. Voor de uitgerekende datum, 9 april 2016, rommelt het wel regelmatig, maar dat stopt telkens weer. En zo gaat die datum ook gewoon voorbij. Op maandag 11 april 2016 heb ik nog even contact met Judith via de app. De verloskundige heeft haar aangeboden dat ze wel kan strippen als Judith dit graag zou willen. Judith vraag mijn mening. Tja, lastig is dat. Aan de ene kant, als het lichaam er al redelijk klaar voor is dan kan het net dat laatste zetje geven om de bevalling te laten beginnen. Als je lichaam er nog niet klaar voor is, doet strippen niets. Dus het kan geen kwaad. Maar het is toch een beetje ingrijpen in het natuurlijke proces. En dat natuurlijke proces en verloop vindt Judith eigenlijk wel erg belangrijk. Ze heeft het er ook nog even over met de papa en samen besluiten ze de natuur haar gang te laten gaan. Ze is ook nog maar net de 40 weken gepasseerd. Laat hun mannetje maar komen wanneer hij daar klaar voor is.

… Het is alsof hij op dat vertrouwen van zijn mama heeft gewacht! Die nacht word ik om 00.31 uur gebeld door Judith. De vliezen zijn gebroken en ze heeft weeën, de bevalling gaat beginnen! De verloskundige is al in het ziekenhuis en ze heeft Judith aangegeven nog even wat te wachten op meer regelmatige en ’betere’ weeën alvorens ook naar het ziekenhuis te komen. We spreken af over een uurtje nog een keer contact te hebben om te kijken hoe het gaat.

De weeën worden snel heftiger. Judith heeft al haar hulptroepen ingeschakeld en die zijn onderweg. Ook de papa heeft zij begin van de nacht al gebeld, hij woont in het buitenland en moet heel wat uren rijden voordat hij hier is. Maar hij zit in de auto! Ik hoop dat hij er op tijd bij kan zijn, de bevalling van Lois ging namelijk redelijk vlot. We gaan zien hoe het deze keer gaat.
Judith belt me nog een keertje vanuit de auto naar het ziekenhuis, ik hoor aan haar dat de weeën echt pittig zijn en ze er al haar aandacht voor nodig heeft. Ik ben ook in de auto gestapt en om 2.50 uur ben ik bij het ziekenhuis.

Als ik de verloskamer binnen kom zit haar moeder Marja naast het bed bij Judith. Ze duwt tijdens een wee mee in haar rug. Ook Judith’s nichtje Chantal is erbij. Haar oudste kleinkind, geeft Marja aan. ’Bijzonder hé, straks komt het jongste kleinkind!’ Ja, heel bijzonder én mooi. Ze vertelt het heel trots, nog een paar keer diezelfde nacht. En terecht!

De kraamhulp, die uiteindelijk tevens bij Judith thuis zal zijn, komt binnen en blijft ook om Judith te ondersteunen.

De weeën zijn best pittig en er is nog ’maar’ 3 cm ontsluiting. Judith geeft aan dat ze nog een lange weg te gaan heeft. Mwah…ik denk dat dat wel mee gaat vallen als ik haar zo zie ;-). Bovendien is het een tweede kindje en de geboorte van Lois ging heel snel. Judith geeft wel aan dat deze geboorte nu al heel anders gaat dan bij Lois. Grappig is dat, ik herken dat wel, je gaat toch vergelijken.

Ik heb me even voorgesteld bij de verpleegkundigenbalie en maak wat foto’s op de gang. Wanneer ik terugkom is de kamer van Judith donker en is het stil. Fijn voor haar, zo kan ze de weeën beter opvangen geeft ze aan.

Rond 03.30 uur wil Judith graag even onder de warme douche. Chantal ondersteunt haar en wrijft over haar rug. Het warme water is fijn maar het drukgevoel dat Judith ervaart is niet te doen. ’Oh dat drukgevoel!!’ roept ze. Het is heel erg sterk. De verloskundige komt er tien minuten later bij en wil even toucheren. ’Maar het zal nog niet zo ver zijn hoor’ roept Judith. 🙂 Nou dat is het wel, Judith zit al op 7 cm! Wat doet ze het goed!

Marja blijft dichtbij haar, lief! De lamp blijft nog even uit. Af en toe zet ik hem even aan om een paar foto’s te maken en dan doe ik hem ook weer uit. Judith heeft het zwaar doordat haar kindje zo duwt. ’Ik weet niet meer wat helpt, ik doe maar wat’ zegt ze, ’mama!’.
De weeën gaan tussendoor ook niet helemaal meer weg. Pittig is dit voor haar! De kraamhulp probeert Judith te helpen waar ze kan en geeft haar de tip eens op een andere manier te zuchten/ademen. Ze brengt ook een koud washandje, dat Marja bij Judith tegen haar voorhoofd houdt. ’Die druk!’ roept Judith telkens. Ze ligt op haar zij en ik zie dat ze haar handen balt als een vuist. Sterke vrouw! Ze heeft het echt moeilijk en ik hoor haar zeggen ’die druk, die kan ik niet tegen houden’ en ze kreunt er een beetje van. Oh wat zwaar want ze MOET die druk tegen houden, ze mag nog niet mee persen. Niet te doen dit!

Om 04.10 uur roept Judith ’au au, ik voel een hoofdje!’. De verloskundige komt en voelt. Het is volledig open Judith, je mag meepersen! Pfff wat fijn voor haar. Marja houdt haar hand vast en Judith perst met alle kracht in zich. We zien al heel erg snel het hoofdje, wat een bos met haar heeft dit mannetje! Als het hoofdje is geboren voelt de verloskundige dat zijn nekje omstrengeld is door de navelstreng. Judith moet zuchten nu, niet persen! Eerst moet de navelstreng worden doorgeknipt voordat de rest van het kindje geboren mag worden. Dat is even een heel zwaar moment maar het gaat gelukkig snel. Zodra Judith weer mee mag persen wordt haar kindje geboren. Judith pakt hem meteen aan en neemt hem dicht tegen zich aan. Wat een ontlading, hij is er!! Marja is ook ontroerd en duidelijk zo ontzettend trots op haar dochter. Chantal komt snel dichterbij. Ik zie tranen bij allemaal en hoor alleen maar ’OOOOH’ :-). Prachtig!

Welkom op deze wereld lieve Niels!

Heel snel na de geboorte, om 04.27 uur wordt ook de placenta geboren. Niels ligt ondertussen heerlijk huid op huid bij Judith. Het is al duidelijk dat het een flinke baby is. Hij probeert al even te drinken en hij plast Judith onder hihi.

Chantal heeft om 04.30 uur meteen de papa gebeld om te vertellen dat hij vader is geworden. Er zijn veel wegwerkzaamheden onderweg en de papa geeft aan dat hij er over ongeveer 2,5 uur is. Hij heeft de geboorte zelf dan wel gemist maar kan niet wachten om zijn zoon te ontmoeten! Judith vindt het mooi als de papa straks de navelstreng nog officieel door kan knippen, dus daarmee wachten ze totdat hij er is.

Judith is door vrouw.nl gevraagd om de laatste dagen van haar zwangerschap en rondom de geboorte een video dagboek (vlog) bij te houden. Dus al snel pakt ze er even de camera bij en vertelt ze trots dat er een prachtig mooi jongetje geboren is. ’Het geluk is compleet!’ straalt ze.

Niels rochelt en reutelt nog een klein beetje, hij heeft waarschijnlijk nog wat slijm in zijn neusje maar dat niest hij er vanzelf uit. Na een klein beetje oefening heeft hij de tepel helemaal gevonden en drinkt hij al geweldig goed bij Judith. ’Hij is nu al een echte bourgondiër’ zegt ze lachend. ’Dat heeft hij niet van een vreemde want zijn papa kan ook goed eten joh!’. Hihi :-).

Ze belt zelf later ook nog even met de papa en glundert van oor tot oor wanneer ze hem aan de lijn heeft. ’Hij lijkt op jou!’ zegt ze.

Ze genieten allemaal nog even verder, Niels nog steeds lekker drinkend. De placenta was al nagekeken en zag er prima uit, Judith wil hem graag mee naar huis nemen. De verloskundige stopt hem daarom in een plastic tas waar ze ’placenta’ opgeschreven heeft, haha dat ziet er wel echt heel komisch uit!
Het is een lange nacht geweest voor iedereen, ook voor Marja. Ik vind het ontzettend knap dat ze dit, met
81 jaar, toch nog maar ’even’ doet. Ze zit nu lekker in een stoel met haar voetjes omhoog tegen het onderstel van het ziekenhuisbed.

De verloskundige heeft Judith nagekeken ondertussen. Ze is wel iets gescheurd waardoor ze wat hechtingen nodig heeft. De verloskundige overlegt even met Judith, misschien nu eerst hechten zodat de papa en Lois (want die is ook onderweg!) straks Niels mee kunnen nakijken en dergelijke? Goed plan!

Judith ligt net met haar benen in de beugels voor het hechten wanneer er op de deur wordt geklopt. De papa is er! Geen enkel probleem voor Judith en de verloskundige wacht nog even met hechten.

De papa komt binnen met een stralende lach. Zijn tas wordt snel weggezet en hij gaat naar Judith. Meteen zien we hoe hecht hun band is. Ze houden elkaar vast, kijken elkaar aan en wanneer hij zijn prachtige zoon voor het eerst ziet gaat zijn bril af. Wat een magisch moment, de geboorte van een vader… Op slag verliefd, tot over zijn oren! Hij blijft kijken en zijn lach wordt breder en breder. Hij kijkt naar Niels en naar Judith en weer naar Niels. Adembenemend mooi dit zeg. Ze blijven een hele poos zo samen zitten en ze kijken allebei zo gelukkig.

Ondertussen is de verloskundige gaan hechten. Dat doet nog even gemeen zeer. De papa houdt Judith vast en is er voor haar. Ze krijgt nog wat extra verdoving en dan is het beter te doen.

Wanneer het hechten klaar is en de papa en Judith nog steeds samen zitten, is er nog een speciale bezoeker voor Niels. Lois komt binnen! Ik zie haar even kijken naar al die mensen in de kamer. De papa stapt opzij van het bed en laat Lois er bij. Ze gaat naar Judith, die haar arm al naar haar uitstrekt. Daar is hij dan, je broertje! Heel rustig en vol aandacht en vertedering kijkt Lois naar haar broertje en raakt hem voorzichtig aan. Ze beweegt haar hoofd richting Judith die haar een kus geeft en ze knuffelen samen, met hun ogen dicht. Hier hebben ze zolang op gewacht en nu is hij er eindelijk! Wat een mooi en intiem moment tussen hen samen. Wat zijn ze trots.

Het wordt tijd om Niels na te kijken maar eerst mag de kersverse papa nog de navelstreng doorknippen. Daarmee is Niels officieel ’los’ van mama.
De papa en Lois lopen met de verloskundige mee naar het aankleedkussen. Onder hun toeziend oog en onder de warme lamp wordt Niels eerst gewogen (3,74 kg schoon aan de haak!) en daarna onderzocht. Alles ziet er prima uit. Hij krijgt zijn eerste kleren aan en Judith mag, nadat haar bloeddruk is gemeten, lekker opfrissen onder de douche.

Papa mag ondertussen Niels vast houden en zo trots als een pauw houdt hij hem dicht tegen zich aan. Niels heeft zijn oogjes open en bekijkt zijn papa eens even aandachtig. Ook Lois komt kijken en de papa legt hem uiteindelijk in haar armen. Ze is zo blij! Zoveel liefde(s) in deze verloskamer…

Als Judith heeft gedoucht komt de verloskundige aangeven dat we zo de verloskamer moeten verlaten. Judith beviel poliklinisch onder begeleiding van haar eigen verloskundige uit de thuispraktijk en mag naar huis. Bovendien staan er op de afdeling veel inleidingen gepland vandaag. Het is niet anders, maar het is goed. We maken nog even wat foto’s voor eventueel op het geboortekaartje en dan is iedereen klaar om te gaan.

Fijn naar huis om daar verder te genieten!

Lieve Judith en papa van Niels, wat ontzettend bijzonder dat ik de geboorte van jullie prachtige mannetje heb mogen vastleggen voor jullie en heb mogen voelen wat een bijzondere band jullie hebben samen. Een band die alleen maar sterker is geworden met de komst van Niels kan ik me zo voorstellen. Deze kleine man is echt meer dan gewenst!

Lieve Niels, wat ga jij een fijne avonturen beleven samen met jouw mama, papa, je grote zus Lois en alle andere lieve mensen om je heen. Wordt maar heel erg vrolijk en gelukkig groot, maar niet te snel hoor ;-).

Heel veel geluk samen! Liefs, Lobke