Het is 20 september 2017 als om 02.16 uur in de nacht mijn telefoon gaat. Het is Dennis. Angela heeft 3 cm ontsluiting, de verloskundige is al bij hen thuis en gaat niet meer weg. De ontsluitingsfase tijdens de geboorte hun oudste dochter Saar (op twee dagen na precies 3 jaar geleden!) ging erg snel dus dat is ook dit keer de verwachting. Ik geef aan dat ik me aankleed en ook hun kant op kom.

Rond de klok van 03.45 uur ben ik bij hen in Berkel en Rodenrijs. Dennis heeft mijn auto gehoord en staat al bij de deur om open te doen. Ik fluister in de gang omdat ik Saar niet wakker wil maken, maar omdat het overdag al flink rommelde bij Angela was zij al bij opa en oma en is daar blijven slapen. Als ik de woonkamer binnenkom zit Angela heerlijk rustig op een bal en zucht af en toe een wee weg. Tussen de weeën door heeft ze nog best goede pauzes en kletst ze nog wat. Het is sfeervol in de kamer maar wel vrij donker, gelukkig vinden Angela en Dennis het niet erg als ik wat lampen aan maak. Voor goede foto’s is dat geoorloofd ;-).

Telkens tijdens een wee zie ik dat Angela haar rug vastgrijpt. De verloskundige geeft aan dat ze die wel zal voelen omdat dit kindje nog niet is ingedaald. Dat was Saar destijds wel dus dat geeft een andere beleving. Hopelijk gaat het sowieso anders dit keer voor Angela en Dennis. Saar is na een vlotte ontsluiting maar een redelijke lange persfase helaas erg slecht ter wereld gekomen. Dat was heel heftig. Ze had het zo slecht dat Dennis vrijwel meteen met de ambulance met haar naar het ziekenhuis moest terwijl bij Angela, die nog in het bevalbad zat, de placenta nog moest komen. Gelukkig is uiteindelijk alles goed gekomen en mochten ze Saar gezond en wel na 4 dagen in het ziekenhuis mee naar huis nemen, maar jeetje wat moet dit heftig en angstig geweest zijn voor hen.

Het bevalbad staat al weer een poosje klaar in de huiskamer. Saar heeft er al heerlijk in gespeeld en gezwommen. Het liefste had ze al haar vriendinnetjes mee naar huis genomen om samen te spetteren! Haha geweldig, ik zie het al voor me! Dennis heeft het bad al grotendeels vol laten lopen met warm water, straks gaat er nog een klein beetje bij wanneer Angela eraan toe is om erin te gaan.

Om 04.25 uur vraagt de verloskundige aan Angela of zij verschil merkt in de weeën eerder en nu. Ze worden steeds pijnlijker geeft Angela aan en ook voelt ze meer druk. Ze gaat staan en tijdens een wee hangt ze met haar armen voorover aan de box. Na een poosje in deze houding gaat ze even naast Dennis op de bank zitten en daar worden de weeën al gauw pittiger. Dennis streelt haar liefdevol over haar rug.

Omdat Angela wel graag het bad in wil, vult Dennis het bad verder met warm water. Rond de klok van 05.00 uur stapt ze erin terwijl Dennis de hypnobirthing afspeellijst op Spotify zachtjes aanzet. Fijn zeg. Angela is heel rustig, wat doet ze dit ongelooflijk mooi. Bij Saar ging de ontsluiting zo snel dat het bad nog niet eens vol was toen ze er in ‘’moest’’, deze baby neemt er iets meer tijd voor en dat mag…

In het bad wordt het al snel weer een tandje heviger voor Angela. Ik hoor haar steeds harder en vanuit dieper ademen en af en toe slaakt ze een kreet of hoor ik een kreun. Haar armen zie ik trillen van de inspanning. Dennis heeft zijn zwembroek inmiddels aangetrokken en stapt bij Angela in het bad. Wat fijn om dit zo samen te kunnen doen.

Over het algemeen zegt Angela niets meer maar met het vorderen van het geboorteproces komt er toch af en toe een paar keer ‘’oh, het doet zeer’’. Dennis fluistert haar toe dat ze het goed doet. Hij houdt haar vast en drukt af en toe een kus op haar schouder. Het is bijna 06.00 uur en de weeën zijn ontzettend heftig, maar het valt me op dat ze wel goede pauzes heeft tussendoor. Tijdens een wee maakt Angela steeds meer geluid. Ze doet er alles aan om ze goed weg te zuchten. Dat doet ze superknap want soms weet ze echt even niet hoe ze het heeft. Het is 06.30 uur en ik vraag me af of ze een al een beetje persdrang heeft, als ik afga op het geluid. Maar dat is het nog niet, al heeft Angela het wel erg zwaar. ‘’Au, au, au!’’, ‘’ik vind dit niet leuk!’’ horen we haar roepen. Ze gaat in Dennis zijn armen liggen en ademt zwaar.

Tot op heden doet Angela (samen met Dennis) alles alleen. Dat is ook haar wens, om alles zo natuurlijk mogelijk te laten komen. De verloskundige is erbij maar toucheert niet tussendoor, ze luistert alleen af en toe naar het hartje van de baby. Soms alleen hoorbaar vanuit de verte maar hun kleine mannetje doet het prima!

En zo heftig als het tijdens een wee kan zijn, zo rustig is het dan weer tussendoor. Áls er een tussendoor komt want Angela heeft soms wel een aantal weeën achter elkaar voordat er weer een adempauze is. Als ze aangeeft aan Dennis ‘’oh, dit is zo niet tof’’ antwoord Dennis lief en begripvol ‘’nee meissie, ik snap ‘t!’’.

Om 7.15 uur vraagt Angela zachtjes aan Dennis ‘’hoe lang gaat dit nog duren?’’ en geeft aan ‘’ik word er boos van’’. Ze is bang dat hij er nooit uit zal komen! Ze vindt het helemaal niets en raakt een beetje ontmoedigd maar ze doet het juist zo goed! En dat is gelukkig ook wat Dennis haar blijft bevestigen.

Om 7.45 uur adviseert de verloskundige haar om even uit bad te komen omdat het lijkt alsof er al een tijdje niets verandert terwijl het wel erg hevig is. Wellicht helpt een andere houding om het geboorteproces te bevorderen. Rond 8.00 uur komt Angela daarom even uit bad. Eerst staat ze, vervolgens hangt ze op haar hurken aan de badrand en tot slot verkiest ze de bal om op te zitten. De baby maakt het ondertussen nog goed horen we via de doptone.

De verloskundige merkt dat Angela wat onzeker wordt en het vertrouwen een beetje dreigt te verliezen, bovendien wordt ze moe. Het lijkt alsof ze heel rustig is maar ze geeft aan dat ze zich niet rustig voelt. Ze is bang dat ze het niet kan omdat het zo lang duurt. De verloskundige geeft aan dat er nog mogelijkheden zijn om het proces iets verder te helpen, ze zou bijvoorbeeld vliezen kunnen breken, maar ze weet dat dit niet past binnen hun geboorteplan en hun wens om hun kindje zo natuurlijk mogelijk en zonder interventies geboren te laten worden. Terwijl Dennis Angela ondersteunt vanuit het bad besluit de verloskundige haar rug te masseren. ‘’Dat is fijn, dat helpt!’’ zegt Angela. Gelukkig blijft Dennis ook tegen haar praten, hij geeft aan dat ze het goed doet en dat ze het kan, dat heeft ze al eerder bewezen. Hij praat haar echt moed in en geeft aan dat ze het misschien fijn vindt om weer in bad te gaan om even terug in haar rust te komen. Goed idee! Ik haal wat emmers water uit het bad om er vervolgens weer wat warm water bij te laten stromen en rond 09.00 uur gaat Angela terug in het bad.

‘’Ah, het doet zo’n pijn, ik kan niet meer!’’ Angela heeft met name pijn in haar rug maar ook overal en de baby drukt erg. “Ik snap het’’, geeft Dennis aan ‘’maar je moet je energie bewaren voor de juiste dingen’’. ❤

Zo meteen zal de verloskundige worden afgelost door haar collega Anne, die ook bij de geboorte van Saar was. Zij hebben al even overleg gehad en Anne neemt steriele waterinjecties voor Angela mee. Ze gaan kijken of dat verlichting biedt en helpt het niet dan kijken ze weer verder.

Anne is inmiddels gearriveerd als Angela om 09.24 roept ‘’Oh, mijn vliezen breken!’’. Nu gaat het snel. Er volgen een paar hele pittige weeën waarna Angela zich op haar billen tegen Dennis aan laat zakken. Ze voelt aan de onderkant mee of de baby al komt. Jazeker! Angela laat zelf het hoofdje geboren worden en om vervolgens de schoudertjes een beetje mee te helpen komt Anne nog even met haar handen het water in. Ze tilt de baby snel uit het water en geeft hem aan Angela. Daar is hij dan! Om 9.45 uur geboren, welkom lieve Mees!

Bij Angela is er enorme opluchting en Dennis schiet vol. Hun mannetje is er en doet het gelukkig meteen fantastisch!! Wat een blijdschap. Ze bekijken Mees op hun gemak en al snel doet ook deze kleine vent zijn oogjes open om zijn papa en mama te kunnen zien. Hij ziet er goed uit en is zo helder en wakker. Echt heel fijn!

‘’Nu even alleen maar genieten’’ geeft Anne aan en ze doet haar reanimatiekoffer dicht. ‘’Maak er maar een foto van’’ zegt ze tegen mij. ‘’Deze is niet nodig deze keer’’.

Zo fijn om Angela en Dennis te zien met hun kleine man, het is een prachtig ventje! Ze genieten intens van elkaar. En Mees ligt ook al binnen no-time heerlijk bij Angela aan de borst… Wanneer Dennis op een gegeven moment even naar boven gaat om te douchen blijft Angela lekker met hem in bad zitten.

De placenta is ruim een uur na de geboorte nog niet geboren en dat wordt nu wel tijd, dus wanneer Dennis weer aangekleed beneden is mag hij de navelstreng doorknippen. Hij doet alles zelf, inclusief de kocher plaatsen vóórdat hij Mees echt los maakt van mama. Een inspannend werkje ;-).

Dennis neemt Mees over van Angela en zodra die wat is afgedroogd gaat hij met hem op de bank zitten. Mees blijft lekker warm tegen zijn blote borst en met handdoeken om hem heen. Anne en Angela doen ondertussen hun best de placenta te laten komen. Dat lukt vlot gelukkig, de placenta wordt geboren om 11.11 uur en dan kan ook Angela uit bad. Ze gaat op de bank liggen waar Anne even kijkt of ze hechtingen nodig heeft.  Angela heeft één scheurtje opgelopen, niet heel groot maar wel diep. Anne geeft aan dat ze het gewoon hier thuis kan hechten maar dat zou ze wel liever boven doen omdat ze daar meer ruimte heeft. Dus we verhuizen naar boven. Dennis gaat met Mees naast Angela op bed liggen. Gelukkig kan de kraamhulp, die zojuist is gearriveerd, Angela wat steun bieden tijdens het hechten dat ondanks de verdoving altijd nog erg gemeen aanvoelt.

Na het hechten neemt Angela een douche en daarna is ze er klaar voor om haar kleintje weer fijn bij zich te nemen. Maar kleine Mees heeft al gepoept! Dus eerst mag Dennis nog even aan het werk om het plakkerige meconium van zijn billen af te poetsen, hihi.

Wat een genot. Thuis, alles goed en gezond! Het enigste dan nu nog ontbreekt is Mees zijn grote zus! Saar is onderweg naar huis samen met opa en oma en wanneer ze er is loopt Dennis naar beneden om haar te halen. Hoe zal ze reageren op Mees? Zal ze het spannend vinden en zich misschien een beetje terugtrekken? Nee hoor! Zodra Dennis met haar in de kamer staat en ze naar mama en Mees kan verschijnt er een grote glimlach op haar gezicht en die verdwijnt voorlopig niet meer. Het is liefde (mega liefde!!) op het eerste gezicht. Hoe mooi om te zien! Saar straalt, wil alles zien en voelen en ze is zo geweldig lief voor Mees. Al snel horen we ‘’mag ik hem vasthouden?’’ en ja, natuurlijk mag dat! Het is echt een plaatje om naar te kijken en wat ben ik blij voor hen dat dit zo mag gaan deze keer…count your blessings, dit is een hele grote!

Opa en oma komen ook even kijken. Saar wil hem zo graag laten zien en doet dit dan ook vol trots!

Dan is het tijd om weer met opa en oma mee te gaan zodat papa, mama en Mees heel even een beetje bij kunnen komen. Ik laat hen ook alleen, wat was het een prachtige ochtend!

Lieve Angela en Dennis, ik vond het zo mooi om dit geboorteproces vanaf de zijlijn te mogen zien en vast te mogen leggen, dank je wel! Jullie hebben het geweldig en ontzettend liefdevol gedaan samen en de reactie van Saar was onbetaalbaar! Ik wens jullie alle goeds, maar vooral heel veel geluk, gezondheid en liefde.

Liefs, Lobke