Wanneer Eva mij mailt voor een geboortereportage is ze nog maar net zwanger, rond de 5 weken schat ze zelf in. Na de geboorte van haar eerste kindje is ze geboortefotografie tegen gekomen en blijven volgen op social media en wist ze meteen, dat wil ik de volgende keer ook!

Ik beantwoord haar enthousiaste mail en we plannen een kennismakingsgesprek voor over een paar maanden, als Eva al wat verder is in haar zwangerschap. Dus als ik begin januari bij hen ben, ontmoet ik Eva, haar vriend Joran en hun zoon Siem. Wat is Siem een heerlijk vrolijk ventje! Hij is vlindertjes aan het vangen als ik binnenkom (een spelletje) en komt daarna gezellig mee aan tafel zitten. Eva en Joran zijn net verhuisd naar dit huis, het ouderlijk huis van Eva.
We hebben het over geboortefotografie, de zwangerschap tot nu toe en we bekijken wat foto’s uit mijn portfolio. Joran zit net aan zijn ontbijt, haha smakelijk eten!
Voor Joran zijn de foto’s niet persé noodzakelijk en sommige stukjes hoeft hij ook niet uitgebreid te bekijken maar hij vindt het helemaal OK om er een geboortefotograaf bij te hebben omdat Eva dat erg graag wil. We hebben dan ook een fijn en gezellig gesprek.

Eva is op 12 mei 2016 uitgeteld en we hebben af en toe via de mail contact. Ze vertelt me op een gegeven moment dat ze nog heerlijk een paar dagen naar Schiermonnikoog gaat (ze is dan bijna 37 weken zwanger). Geen probleem! Nu heeft ze alleen twee weken last gehad van indalingsweeën (die ze bij Siem nooit had gehad) en daar is ze toch wel wat zenuwachtig van. Wat nu als ze daar gaat bevallen? Dan moet ze met de helikopter naar Leeuwarden! En kan ik het niet vastleggen. Het zal wel loslopen, maar ik geef aan dat ze me dan toch maar gewoon moet bellen (en de baby vooral nog even binnen moet houden omdat het me wel een paar uur zal kosten om daar te komen ;-)). Gelukkig is er uiteindelijk geen reden tot ongerustheid, ze hebben heerlijk genoten. Maar Eva is daarna wel blij dat ze weer terug is :-).

Na de dagen op Schiermonnikoog stuurt Eva me een berichtje via de WhatsApp. Voor haar gevoel gaat het toch niet heel erg lang meer duren. Ze blijft last houden van voorweeën en heeft harde buiken. Het zakt telkens wel weer, maar het rommelt toch redelijk. Dat hoeft natuurlijk niet te betekenen dat het snel komt maar het geeft je toch een beetje stille hoop en maakt je verlangen om je kindje in de armen te sluiten nog wat groter. Hopen maar dat hun kleintje niet al te lang meer op zich laat wachten…

We houden gedurende de weken daarna contact maar de dagen gaan steeds weer voorbij en nog geen teken dat de baby gaat komen. Ook DE dag gaat voorbij… Ondertussen heeft Eva veel pijn in haar rechter bil, veroorzaakt doordat er druk wordt uitgeoefend op haar SI gewricht. Ze is er eigenlijk wel klaar mee want liggen lijkt het enige dat helpt en om de zorg voor Siem te regelen moet ze nu gebruik maken van familie en vrienden om zich heen. Het is mooi geweest!

De verloskundige besluit om op 16 mei 2016 te strippen, wellicht wil dat het laatste zetje geven om de bevalling te laten starten. De baarmoedermond is in ieder geval al verstreken en de baby is goed ingedaald dus kom maar op!
Helaas blijft de gewenste bevalling uit… Donderdag 19 mei 2016 gaat Eva daarom weer naar de verloskundige maar daar blijkt haar bloeddruk te hoog. De verloskundige neemt contact op met de gynaecoloog om te overleggen of Eva nog wel thuis mag bevallen. Ik hoop het ontzettend voor haar, want dat is wat ze heel erg graag wil. Bij Siem is ze op het laatst nog naar het ziekenhuis ingestuurd en ze hoopt zo dat het deze keer anders gaat.

De gynaecoloog constateert dezelfde hoge bloeddruk maar omdat de rest verder goed is, mag Eva toch bij de verloskundige blijven en thuis bevallen. De verloskundige zal dan bij aanvang van de bevalling de bloeddruk nog een keer checken en bij enige twijfel gaat ze alsnog naar het ziekenhuis maar voor nu mag het zoals Eva het graag wil. Fijn! De verloskundige vroeg de gynaecoloog Eva nog een keer te strippen (die dat iets pittiger deed dan de verloskundige) en toen mocht ze weer naar huis.

Ik verwacht eigenlijk wel een telefoontje van Eva of Joran in de loop van de dag of nacht…

En ja hoor! Om 03.25 uur gaat mijn telefoon. Het is Joran, Eva heeft weeën en ze zijn al best heftig! Ik weet dat de ontsluitingsfase bij Siem best heel snel ging dus ik geef aan dat ik er aan kom. Ik moet nog eventjes rijden. Hup aankleden, lenzen in en gaan!

Een uur later ben ik er. Joran zag mij al aankomen met de auto en staat me buiten op de stoep op te wachten. Ze hebben een hele lieve hond – Lazy, maar die kan hard blaffen wanneer ze mensen niet kent en omdat Siem nog lekker boven ligt te slapen lopen we even samen naar binnen zodat Lazy weet dat er ’goed volk’ is en ze niet hoeft aan te slaan.

Ik zet mijn spullen neer en ga vlug naar boven want het gaat snel! Eva had bij de laatste meting al 6 cm. Haar moeder is bij haar en ondersteunt haar, samen met Joran, tijdens de bevalling. Eva’s moeder heeft zelf altijd als verpleegkundige op de verlosafdeling gewerkt. Mooi om te zien hoe ze zo samen zijn. Eva heeft een pittige wee die ze zo goed als het kan weg probeert te zuchten. Ze ligt op haar rug en houdt met haar handen stevig de spijlen aan het hoofdeinde vast.
De verloskundige zegt tegen mij ’we zijn blij dat je er bent!’, het gaat namelijk hard en ze heeft gewacht met het breken van de vliezen totdat ik er was. Ze waren bang dat ik anders de bevalling zou missen omdat de baby er na het breken van de vliezen waarschijnlijk zo zou zijn.

Om 04.52 uur breekt de verloskundige de vliezen. Het wordt nu nog heftiger voor Eva maar wat is ze rustig en wat zucht ze die weeën goed weg!
We horen Siem roepen, Eva heeft inmiddels bijna volledige ontsluiting. Joran maakt beneden nog snel een fles melk warm voor Siem en brengt die naar hem toe. Wellicht gaat hij daarna weer lekker slapen. Dan haast hij zich terug naar Eva want die mag zo gaan persen, de baby is er bijna! Tussen de weeën door vraagt Eva Joran toch nog even haar vader te bellen zodat die in huis is mocht Siem weer wakker worden. De ouders van Eva wonen in het huis grenzend aan dat van hen dus haar vader is er zo. Terwijl die beneden wacht, wordt er boven hard gewerkt. De kraamhulp is er ook en iedereen probeert Eva er doorheen de coachen. Ze doet het zo goed!

Ik sta klaar om de geboorte vanaf de zijkant vast te leggen. In eerste instantie sta ik aan de kant van het bed waar het hoofdje naar toe zal draaien. Maar daar wordt de werkruimte voor de verloskundige toch wat krap dus ik verhuis naar de andere kant. Eva neemt een goede hap lucht en perst met alles wat ze heeft, Joran moedigt haar aan. Kom op, jij kunt dit. Tussen de weeën door komt ze even op adem en de verloskundige vraagt haar om bij de volgende perswee haar ogen open te houden. Dat doet Eva en met alle kracht gaat ze er nog een keer voor. We zien al een hoofdje komen! Eva heeft vooraf aangegeven dat ze haar kindje graag samen met Joran zou willen aanpakken. Het hoofdje wordt geboren en hoe gaaf, het draait!! Het draait naar de kant waar ik sta! Dus ik kan het prachtig voor hen vastleggen. Nog één laatste keer persen, pak je kindje maar aan Eva! Even twijfelt ze maar Joran helpt haar en samen pakken ze hun kindje aan, wat geweldig gaaf!

Wat een ontlading, het is gelukt! Ze houdt haar kleintje stevig vast. Eva en Joran wisten nog niet wat het zou worden dus ze kijken nieuwsgierig tussen de beentjes terwijl hun kindje heerlijk op Eva’s buik ligt. Het is een meisje!! Om 05.14 uur geboren, welkom klein meisje!

Eva geeft aan dat ze hun dochter Lova noemen. Een prachtige Scandinavische naam. Joran moest er wel even een poos aan wennen maar uiteindelijk was ook hij het ermee eens dat dit de naam voor een dochter zou worden.

Eva kan het nog niet geloven, het is me gewoon gelukt – zelf en thuis!! Jazeker, en hoe! Haar moeder en Joran blijven dicht bij haar in de buurt en samen genieten ze intens van deze eerste momenten met Lova. Wat een mooi meisje!

Wanneer Joran de navelstreng heeft doorgeknipt moet de placenta nog geboren worden. Dat is nog even een naar gevoel. De verloskundige trekt nog een beetje mee aan de navelstreng maar dan komt hij. Joran heeft al vooraf aangegeven dat hij niet zo geweldig tegen bloed kan en trekt een vies gezicht. Hahaha.

Terwijl Lova nog steeds heel tevreden en warm bij Eva ligt, kijkt de verloskundige Eva meteen even na en daarna is Lova aan de beurt. Ze lag zo lekker bij haar mama en ze zet het op een huilen als ze even meegenomen worden om haar van top tot teen te bekijken. Ze wordt gewogen en heeft een prachtig gewicht van 3560 gram. Wanneer de verloskundige daarna haar hoofdje nakijkt valt het haar meteen op dat Lova een bij-oortje heeft. Wat grappig, dat heb ik ook! Het is eigenlijk gewoon een extra stukje en je kunt de plastische chirurg vragen om het weg te halen als je dat zou willen, geeft de verloskundige aan. De reflexen van haar voetjes, het nakijken van het ruggetje en de looptest, Lova doorstaat alle testjes glansrijk. Ze ziet er prima en gezond uit!

Eva wil heel graag dat Joran Lova nog even vasthoudt zoals ze bij haar in de baarmoeder heeft gezeten. De verloskundige doet het een keer voor en daarna neemt Joran het over. Wat een prachtig gezicht, alle ogen zijn op hen gericht. Lova vindt het fijn, ze ligt helemaal tevreden op papa’s hand.
Daarna wordt ze door Joran aangekleed, wat klein weer als je Siem gewend bent. Maar het gaat hem goed af en Lova lijkt het prima te vinden allemaal.

De vader van Eva heeft al die tijd beneden in de keuken gewacht. Siem was weer in slaap gevallen en hebben we niet meer gehoord. Ik ga hem halen en met een grote glimlach op zijn gezicht komt hij de slaapkamer binnen. Hij slaat zijn arm om Joran en geeft Eva een dikke knuffel. Een kleindochter erbij. Hij krijgt de glimlach niet meer van zijn gezicht! Geweldig.

De kraamhulp helpt Eva met het aanleggen van Lova, Joran kijkt van achter het bed toe. Dat gaat prima want al snel ligt Lova lekker te drinken. Haar moeder komt ook nog even kijken en gaat dan weg. Ze heeft een flinke oorontsteking en is moe, even bijslapen! Wat fijn dat ze er kon zijn voor Eva en wat bijzonder dat ze dit moment samen konden delen.

Lova is klaar met de borst en Joran belt met familie om trots te vertellen dat ze een dochter hebben.
Dan is er beschuit met muisjes, roze muisjes dus! Tijdens de beschuitjes hoor ik Joran zeggen ’dan moet ik natuurlijk naar de gemeente vandaag, om aangifte te doen’. ’Nee dat komt wel’ zegt Eva ’Sushi is belangrijker!’ hahaha! Dat snap ik wel!

Joran besluit dat Lazy ook even naar boven mag komen om te kijken naar Lova. Ze mag normaal gesproken helemaal niet op bed maar voor deze bijzondere gelegenheid mag het wel een keertje. Ze vindt het wel fijn en gaat lekker liggen maar heeft nog geen aandacht voor Lova, als Joran en Eva haar helpen komt ze wel eventjes kijken en gaat dan toch snel weer lekker plat. Tja, als je een keertje op bed mag dan moet je daar natuurlijk wel even goed gebruik van maken ;-).

Als Lazy later weer naar beneden is en het buiten licht is en de dag begint, gaat Joran eens kijken of Siem wakker is. Samen met al zijn knuffels en zijn speciale Woezel-kussen komt hij op de arm van papa zijn kamertje uit. Net wakker kijkt hij heel voorzichtig naar Eva en zijn zusje. Hij is nu grote broer! Ook al is hij voorzichtig, ik zie wel een hele mooie glimlach op zijn snoetje. Grote broer zeg, wauw!
Eva en Joran hebben een kadootje voor hem. Snel pakt hij het uit, een grote Chuggington koffer waar al zijn treintjes in kunnen! Hij is er erg blij mee maar er moeten dan natuurlijk ook wel meteen treintjes in. 😉 Joran gaat er een stel halen beneden.
Siem eet een stukje ontbijtkoek en samen met Joran komt hij steeds een beetje dichterbij om zijn zusje te bekijken. Hij wil haar zelfs al wel even aaien met een vingertje, wat een lieve grote broer! Ik maak een paar foto’s van hen met z’n viertjes. Daarna ga ik en kunnen zij lekker een beetje bij komen en genieten van deze rijkdom.

Wat ging dit snel en wat ontzettend fijn dat het mocht gaan zoals jullie graag wilden met een prachtige gezonde meid als resultaat! Lieve Eva en Joran, geniet van Lova en haar grote broer Siem, ik wens jullie alle geluk van de wereld!

Liefs, Lobke