Het is woensdag 10 januari 2018 wanneer Mark me om 01.52 uur belt. Hij en Sandra verwachten hun tweede kindje en Sandra is morgen uitgerekend. Mark geeft aan dat de vliezen gebroken zijn. Omdat Sandra bij hun eerste kindje, hun zoontje Luuk, mega snel bevallen is hadden we in principe de afspraak dat ik snel zou komen als het zover was. Maar Sandra heeft nu nog geen weeën. En die heb je toch wel eerst nodig. He, lastig, wat zullen we doen? Mark geeft aan dat hij de verloskundige ook nog niet belt. We spreken af dat we nog even wachten, zodra er weeën komen belt Mark me direct.
Ik probeer nog wat te slapen en hoop dat Sandra en Mark dat ook doen. Nog heel even een beetje rust voordat het echte werk voor hen begint. Ik weet dat ik deze dag ook een inleiding op de planning heb staan. Als Sandra heel snel bevalt zou ik het nog redden de geboorte van hun kindje zelf vast te leggen maar duurt het langer dan zal ik mijn collega Linda in moeten schakelen. Zij heeft ook de geboorte van Luuk vastgelegd en is back-up.
Net iets voor de klok van 07.00 uur zie ik een berichtje van Mark. Het heeft vannacht nog niet doorgezet. Sandra heeft wel wat weeën maar nog niet krachtig en frequent genoeg. De verloskundige heeft hij inmiddels wel gebeld maar die wil het nog even afwachten en komt deze ochtend rond 11.00 uur even langs om te kijken. Voor Sandra is het gelukkig nog steeds wel te doen, ze doet het heel rustig aan laat Mark weten. Mooi!
Ik breng ondertussen Linda op de hoogte. Wanneer ik moet gaan rijden naar de andere geboorte neemt zij het contact van mij over. Zo fijn dat ze er is!
Om 10.30 uur laat ik Mark weten dat ik moet gaan. Zij hebben vanaf nu contact met Linda en ik laat hen weten wanneer ik weer terug naar huis ga. Maar ik verwacht eigenlijk ook bij Mark en Sandra wel een kindje in de loop van de dag. Ik ben benieuwd!
De verdere dag houd ik contact met Linda en pols ik af en toe hoe het gaat. Maar dat blijft eigenlijk een beetje hetzelfde. Er zijn wel weeën maar er blijft nog redelijk wat tijd tussen zitten. En soms zijn de weeën zelfs een poosje weg. Jeetje dit kindje maakt het wel heel erg spannend, zeker omdat we er allemaal vanuit zijn gegaan dat dit net als bij Luuk ook heel erg snel zou gaan.
In het begin van de avond, ik ben weer thuis en heb het contact weer overgenomen van Linda, heb ik nog even contact met Sandra. Ze zijn inmiddels overgedragen aan het ziekenhuis. Als het vanavond niet verder doorzet moeten ze zich daar morgenvroeg om 07.00 uur melden. Ik hoop zo voor hen dat het vannacht wel doorzet en het geen inleiding wordt. Ik weet dat Sandra en Mark de geboorte graag zo natuurlijk mogen willen laten gaan.
Het is 11 januari 2018, dé uitgerekende datum! Om 03.12 uur belt Mark. De weeën kwamen frequenter en ze hebben besloten even te bellen met de verloskundige in het ziekenhuis. Die gaf aan dat ze die kant op mochten komen en daar zijn ze nu. In de auto zakte de weeën wel weer wat weg maar inmiddels heeft Sandra wel weer weeën om de 5 minuten dus dat is heel mooi. Het wachten is nu op de verloskundige en Mark zal mij op de hoogte houden.
De verloskundige besluit uiteindelijk niet te toucheren in verband met infectiegevaar. Dat snap ik heel goed, maar het maakt het wel moeilijk te beoordelen hoe ver Sandra nu is. De verloskundige gaf hen het advies om toch nog even te proberen wat slaap te pakken dus dan probeer ik dat ook maar. Mark belooft te bellen als er iets verandert.
Iets voor 06.00 uur geeft Mark aan dat de weeën sneller komen. Ik maak me klaar om naar hen toe te rijden en laat hen dat weten waarna Mark meteen aangeeft dat het nu écht de goed kant op gaat, inmiddels heeft Sandra 6/7 cm ontsluiting! Wauw, wat fijn!
Ik ben om 07.00 uur bij ziekenhuis Bernhoven in Uden. Als ik binnen kom heeft Sandra net een hele heftige wee. Ze ademt erg diep en snel. Mark zit aan de ene kant naast haar en aan haar andere zijde zit een verpleegkundige. Niet lang daarna komt ook de verloskundige weer kijken. Ze is even streng voor Sandra en waarschuwt dat als ze op deze manier blijft ademen ze zal gaan hyperventileren. Sandra raakt er een beetje van in paniek, ze vindt deze manier van ademhalen juist zo fijn, ze geeft aan dat ze niet anders kan. ‘’Jawel, dat kun jij!’’ zegt de verloskundige. Ze geeft Sandra een slokje drinken en moedigt haar aan wat kalmer te worden. Sandra wil weten hoe ver ze is ‘’ik kan niet nog 2 uur persen!’’ geeft ze aan. Maar dat hoeft ook helemaal niet. Al snap ik haar angst. Bij Luuk ging de ontsluiting ontzettend snel, maar de persfase niet! Sandra heeft toen 2 uur geperst en uiteindelijk is Luuk met behulp van een vacuümpomp geboren.
‘’Het duwt!’’ roept Sandra om 07.20 uur. Dat is goed ‘’probeer het weg te blazen’’ geeft de verloskundige aan. Sandra heeft het zwaar maar ze doet het hartstikke goed! ‘’Als het nu maar niet 3 cm is!’’, ze is eventjes helemaal de weg kwijt. Het kan niet lang meer duren voordat er hier een kindje is!
Mark blijft dichtbij haar en steunt Sandra waar hij kan. ‘’Ik doe echt mijn best’’ zegt ze tegen hem. He wat jammer, ze mag echt wat meer vertrouwen hebben in zichzelf want ze doet het zo knap! Ze voelt het alleen zelf niet zo.
Om 7.30 uur wordt met behulp van een katheter Sandra haar blaas leeggemaakt, even wat ruimte maken voor de baby. Het gaat snel hoor want de verloskundige voelt meteen mee en Sandra heeft 8 cm ontsluiting! Sandra zelf blijft wat angstig en onzeker. Kom op, jij kunt dit! Ze duwt al wat mee tijdens een wee, heel erg goed. Maar wat is het zwaar, ze voelt buik-weeën, rug-weeën, been-weeën, alles tegelijk. Mark blijft haar lief aanmoedigen.
Het gaat snel, om 7.37 uur is er al volledige ontsluiting! Sandra mag actief mee gaan persen. Zo mooi om te zien hoe krachtig vrouwen zijn, ondanks twee nachten weeën en geen slaap, perst Sandra met geweldige kracht. Het komt uit haar tenen! En niet zonder resultaat want al heel snel zijn er haartjes te zien en wordt het draadje, dat op de baby’s schedel zit, mee naar buiten geperst. Prachtig!
Als het hoofdje geboren is blijkt het kindje de navelstreng om de nek te hebben, de verloskundige zorgt er snel voor dat deze los komt en knipt hem door. Daarna zit voor een moment het schoudertje nog vast achter het schaambeen (schouderdystocie) maar al snel is het los en kan het kindje geboren worden. Heel rustig pakken zowel Mark als Sandra het aan. Het is een meisje!! Welkom lieve Fleur!
Ze zit nog compleet onder een dikke laag huidsmeer. Ze is er! Eindelijk!
De verloskundige ziet al snel dat Fleur wat hulp nodig heeft met opstarten. Ze ziet wat blauw en is erg slapjes. Sandra heeft haar heel even bij haar op de borst en kan haar snel bekijken maar al binnen 2 minuten nemen ze Fleur mee naar de reanimatieruimte. Mark gaat mee en ik volg hen.
In de reanimatieruimte zijn al wat mensen aanwezig die Fleur gaan helpen. Ze leggen haar op de reanimatietafel en pas nu zie ik hoe slap ze is. Haar hartslag wordt gecheckt en die is gelukkig goed. Wel krijgt ze meteen wat zuurstof via een kapje om haar mond en neus. Er staan wel een stuk of 3 mensen van het ziekenhuis om haar heen en Mark staat ook naast de tafel. Hij kan even niets voor haar doen en heeft het even te kwaad. Gelukkig zien we wel snel dat Fleur mooi roze kleurt en meer gaat reageren. Ze houden haar even heel erg goed in de gaten maar na een klein kwartiertje doet ze het zo goed dat met Mark weer mee mag naar Sandra.
Die is ontzettend blij om hen weer te zien. Ik was al even bij haar geweest tussendoor, toen de placenta geboren werd. Dus ze weet dat het goed gaat met haar kleine meid. Eindelijk mag ze haar dan echt lekker op haar borst leggen en haar bewonderen! Ze komen met z’n drietjes even bij en genieten van dit moment.
De navelstreng was tijdens de geboorte al doorgeknipt maar natuurlijk mag Mark het ook nog een keertje ‘’officieel’’ doen. Fleur vindt het wel prima, zolang ze warm bij mama ligt. Heerlijk! Sandra heeft nog een paar hechtingen nodig, de verloskundige gaat ermee aan de slag. Wat is dat altijd toch nog even gemeen, gelukkig is het snel klaar.
Na een poosje wordt Fleur helemaal nagekeken, ze ziet er prachtig uit. Heerlijke bolle wangen en een mooie roze kleur. Ze weegt maar liefst 3855 gram, wat een flinke dame! En die flinke dame heeft ook wel een beetje honger. Zodra ze weer bij mama ligt zien we haar happen. Het duurt dan ook niet lang of ze heeft de borst te pakken en ligt heerlijk te drinken. Zo mooi! Mark en Sandra genieten met volle teugen van hun meisje. Ze hebben beiden een glimlach van oor tot oor en die verdwijnt voorlopig niet meer!
Sandra belt even met haar ouders om te laten weten dat ze er een kleindochter bij hebben. Zij zijn momenteel bij Luuk en natuurlijk mag deze grote broer zo even komen kijken naar de baby! Terwijl ze bellen komen de tranen, wat is het bijzonder om er nog een kindje bij te hebben. Zeker omdat dit niet altijd zomaar vanzelf gaat…En wat was het een lange zit deze keer voor hen.
Wanneer ze wat hebben gegeten kleed Mark zijn kleine meid voor het eerst aan. Dat gaat hem gemakkelijk af, je kunt zien dat hij al ervaring heeft! Mark en Sandra wisten niet wat het zou worden dus er waren blauwe en roze kleertjes. Fleur ziet er geweldig uit in het lieve roze jurkje. Wat zal haar broer strakjes van haar vinden?
In Bernhoven is op bepaalde dagen en tijden een ambtenaar van de burgerlijke stand aanwezig. Mark kan Fleur dus meteen aan gaan geven bij het geboorteloket. Hij moet even wachten maar is al snel aan de beurt. Wat fijn en handig dat dit zo snel en gemakkelijk kan.
Sandra is ondertussen heerlijk opgefrist en heeft schone kleren aan. Als Mark terugkomt van de aangifte staat ze alweer naast haar bed. Ze mogen naar de kraamafdeling waar ze waarschijnlijk nog even moeten blijven in verband met de langdurig gebroken vliezen. Sandra stapt in een schoon bed en met al hun spulletjes en natuurlijk hun kleine meid verhuist ze samen met Mark naar een andere kamer.
Vanuit de kamer op de kraamafdeling hebben we uitzicht op de centrale gang van het ziekenhuis. Mark geeft aan dat we misschien straks Luuk en de ouders van Sandra nog wel zien aankomen daar. Hij heeft het nog niet uitgesproken of hij ziet ze! Haha dat is grappig, ik maak er snel een foto van.
Wanneer ze boven op de juiste afdeling zijn gaat Mark de grote broer halen. Luuk is anderhalf en zo’n heerlijk mannetje. Bij Mark op de arm gaat hij mee naar Sandra, hij heeft een kleine zus! Wanneer hij binnenkomt in de kamer ziet hij van alles dat nieuw voor hem is, maar mama is er ook. En wie ligt er in haar armen? Veilig bij papa kijkt Luuk eerst heel even de kat uit de boom, je ziet zijn gezichtje nieuwsgierig steeds een stukje verder naar voren komen en dan strekt hij lief zijn armpjes naar Fleur uit. Wat een leuke zus! Ze zullen vast snel aan elkaar wennen. Hij gaat verder op ontdekkingstocht door de kamer. Wat een grote boef!
Ook Sandra haar ouders komen binnen. Ze zijn erg blij om hun dochter én kleindochter te zien. Eindelijk een meisje in de familie! Ik laat hen lekker genieten. Hopelijk zijn ze snel weer thuis.
Lieve Sandra en Mark,
Ik had die woensdag niet meer gedacht dat ik de geboorte van jullie lieve Fleur vast zou kunnen leggen voor jullie. Maar het is toch gelukt, al is het de donderdag geworden! Heel erg bijzonder om dit voor jullie te hebben mogen doen, dank je wel. Wat hebben jullie het geweldig gedaan, ondanks dat dat voor jou Sandra op dat moment misschien even niet zo voelde. Wat een kracht! En dan zijn jullie nu twee prachtige en gezonde kindjes rijker. Ik wens jullie alle geluk samen!
Liefs, Lobke
