Op 6 augustus 2015, aan het einde van de middag, word ik gebeld door Lisanne. Zij en haar vriend Benny verwachten hun eerste kindje en Lisanne is uitgeteld op 18 september 2015. Ze belt me echter om te vertellen dat ze sinds het begin van die middag weeën heeft. Ze had bezoek en had het zelf eerst niet zo door. Het is natuurlijk ook nog wel erg vroeg, ze is 34 weken zwanger. Maar ze voelde wat pijn en dacht dat haar kindje wat draaide in haar buik. Toen de verloskundige later voor de zekerheid even kwam kijken constateerde die dat er toch wel regelmaat zat in die ’pijn’ en stuurde ze Lisanne door naar het ziekenhuis.
In het ziekenhuis leggen ze Lisanne aan het CTG en voelen ze ook even inwendig mee. Er is al 1cm ontsluiting.
We besluiten samen dat Lisanne me op de hoogte houdt of me belt wanneer ze denkt dat ik moet komen.

Die avond appt ze me dat de ontsluiting hetzelfde blijft maar dat de verloskundige in het ziekenhuis wel al het hoofdje voelt. De weeën blijven komen en worden soms sterker maar nemen ook weer af. Het is nog even de vraag of dit werkelijk gaat doorzetten of niet. Ik ga slapen en hoop dat Lisanne ook wat rust kan nemen.

‘s Morgens hoor ik dat het een rustige nacht was. Lastig inschatten dit hoor, wat zal het gaat doen? Lisanne geeft aan me op de hoogte te houden en ik vertrek richting mijn newbornshoot die ik gepland heb staan.
Wanneer ik na de shoot mijn spullen aan het inpakken ben gaat de telefoon en is het Benny. De weeën zijn toch weer sterker geworden en de ontsluiting is nu 2cm. De verloskundige gaat er vanuit dat hun kindje toch wel geboren gaat worden vandaag of morgen.

Ik twijfel nog een beetje want gaan rijden bij 2 cm is nog wel wat vroeg. Het kan snel gaan bij een vroeggeboorte maar aan de andere kant kan het ook weer zo stil vallen. Ik zit op een uur rijden van Goes, zal ik gaan of toch naar huis rijden? Ik durf het niet te gokken en vertrek toch naar Goes.

Ik ben rond de klok van 15.00 uur in het ziekenhuis en als ik me aanmeld bij de zusterspost van het geboortecentrum vertelt een van de verpleegkundige dat het toch weer wat is stil gevallen.
Als ik de kamer van Lisanne binnen kom is ze nog volop aan het kletsen. Ze vraagt zich van alles af en ik merk dat ze het toch wel erg spannend vindt. Dat is het ook! Af en toe heeft ze een wee en daar probeert ze dan toch gewoon doorheen te praten. Ik geef haar aan dat ik wacht, haha zucht eerst je wee maar rustig weg.

Het lijkt me verstandig om ze even samen te laten zodat Lisanne zich helemaal op haar weeën kan concentreren. Dus ik loop naar het restaurant om wat te drinken en een appel te kopen en installeer me buiten op een bankje.
Tussendoor ga ik af en toe even kijken hoe het gaat. Lisanne heeft tussen de weeën door veel last van haar rug. Dat is vervelend. Ze vraagt me of ze wel goed ademhaalt, of dat ook goed werkt bij rugweeën. Ja hoor, ze doet het prima (behalve dan dat ze tijdens de weeën weer probeert te blijven praten :-)).
Ze kan nog niet echt een hele prettige houding vinden om haar weeën op te vangen.

Als ik later weer even binnen loop, geeft Lisanne aan dat ze het idee heeft dat de weeën wat onregelmatiger komen maar het voelt wel heftiger. De verpleegkundige komt ook binnen en zet het CTG, dat even uit stond, weer aan. Ze geeft Lisanne en Benny ook aan dat wanneer het niet doorzet nu, ze er nu ook niets aan gaan doen om het te bespoedigen. Logisch, want iedere dag dat dit kleintje in de buik blijft zitten, is er één. Mama’s baarmoeder is wat dat betreft de beste couveuse die je je kunt wensen!

Ik besluit zelf even te wachten op de verloskundige, die als het goed is zo meteen langs komt. Dan beslis ik of ik blijf of toch terug naar huis ga.

De verloskundige komt rond 17.30 uur en vraagt Lisanne hoe de dag is verlopen (er is net wisseling van de dienst geweest), ze stelt voor om nog even inwendig te voelen en dan een plan te gaan maken voor de nacht.
Als ze toucheert meet ze nog steeds 2 cm ontsluiting. Ze stelt daarom voor dat Lisanne en Benny terug gaan naar de kraamafdeling en dat Lisanne daar iets krijgt waardoor ze wat kan gaan slapen. Voor de baby is dit heel mooi en goed, maar Lisanne is het nu wel een beetje zat. Wat onzeker dit, ze wil eigenlijk het liefste dat hun kindje nu komt.

Terwijl Lisanne en Benny wat afleiding proberen te zoeken en straks naar de kraamafdeling gaan, besluit ik naar huis te gaan. Misschien komt het kindje snel, of misschien pas over een paar weekjes. Dat laatste zou voor de baby beter zijn. We gaan het zien.

Mijn vakantie begint nu, maar ik blijf in contact met Lisanne en zorg ervoor dat ze iemand anders kan bellen wanneer ik in het buitenland ben en niet in staat ben naar ze toe te komen.

Uiteindelijk mogen ze weer terug naar huis, maar er volgen pittige weken!

30 augustus 2015
De laatste dag van mijn vakantie. Als ik om 19.30 uur mijn eigen kleintje aan het voeden ben (en mijn telefoon even bij mijn vriend achter gelaten heb), steekt mijn vriend zijn hoofd om het hoekje van de kamer. Lisanne heeft gebeld. De bevalling is begonnen!
Ik bel Lisanne terug. Ze klinkt nog heel prima en houdt haar weeën een beetje in als ze tegen me praat (haha, als ze dat kan dan duurt het nog wel even ;-)). Ze had een uur weeën toen de verloskundige thuis kwam om te kijken. Die constateerde 3 cm ontsluiting én de baarmoedermond is zacht en verstreken. Dat is fijn! Lisanne geeft me aan dat ze een beetje bang is dat het nu weer stopt. Maar de verloskundige heeft haar daarin gerustgesteld, ze is nu 37 weken en 2 dagen zwanger dus mocht het nu weer stilvallen dan gaan ze haar een handje helpen. De baby heeft nog een aantal weken kunnen groeien en mag in principe gewoon komen. Bovendien is Lisanne erg moe van weken lang harde buiken en weeën. Het is mooi geweest nu.

Om 20.30 uur komt de verloskundige nog even terug, ze zijn nu nog thuis, en we spreken af dat Lisanne me dan weer belt. Ik maak me ondertussen klaar om te kunnen gaan.
Wanneer ik om 21.00 uur nog niets gehoord heb ga ik toch maar vast rijden. Later hoor ik dat de ontsluiting hetzelfde is gebleven. De verloskundige wil daarom graag de vliezen breken in de hoop dat dat wat stimuleert. Dit gaat ze echter wel in het ziekenhuis doen. Prima, ik ben onderweg dus dan zie ik ze daar. Onderweg barst het voorspelde noodweer los. Constant flitst de bliksem voorbij, af en toe gepaard met ontzettend heftige buien. Om 22.40 uur ben ik uiteindelijk bij het ziekenhuis in Goes, maar ik wacht nog even in de auto en ga naar binnen als de regen iets minder heftig is.

Ik vind Lisanne en Benny in een van de verloskamers. Het licht is gedimd en hun eigen verloskundige, Nicky, is bij hen, wat fijn!! Ze wil de vliezen breken maar de weeën lijken weg te zijn. Lisanne kletst ook nog volop. Ze wil alles meemaken. Nicky stuurt haar met een serieuze knipoog even naar de badkamer. Ze laat het donker en geeft aan dat Lisanne even moet proberen in zichzelf te keren, dat lijkt mij ook een goed plan. Na een paar minuutjes gaat ze even bij Lisanne zitten. Ik hoor ze fluisteren en hoor Lisanne dan zachtjes snikken. Goss…ze wacht al zo lang en wat is het spannend. Af en toe hoor ik haar daarna ook wat zuchten, een teken dat de weeën terug komen, yes!
Nicky luistert even naar het hartje, de baby doet het prima. Benny gaat bij haar zitten en we laten ze even samen.

Om 00.28 uur breekt Nicky uiteindelijk de vliezen, het vruchtwater is gelukkig mooi helder. Lisanne vindt het een vreemd gevoel dat het vruchtwater blijft lopen, ze moet er even aan wennen.
De weeën komen nu wat sneller. Lisanne heeft een geboortetens (vanmorgen nog snel even geleend van iemand :-)) en vindt dat voor nu prettig werken. Ze verbaast zich er over dat de weeën telkens nog heftiger kunnen worden, maar ondertussen kletst ze tussendoor weer volop. Ik zit even zacht te praten met Nicky en ik hoop zo dat het Lisanne lukt om niet te veel te blijven denken maar zich in plaats daarvan volledig te concentreren op de weeën. Ze doet het heel erg goed namelijk!

Ondertussen barst buiten het noodweer weer in alle heftigheid los, een onstuimige nacht…

Nicky zou Lisanne graag in een ’bubble’ laten komen zodat ze zich echt helemaal in de bevalling komt te zitten. In bad of onder de douche zou heel fijn zijn hiervoor maar dat kan niet in verband met de geboortetens. Ze haalt daarom een bal waarop Lisanne kan gaan zitten om op en neer te wiegen en wiebelen. Lisanne voelt druk op haar onderkant en dat is heel goed, voor het breken van de vliezen zat het kindje namelijk nog vrij hoog en waarschijnlijk zakt het nu mooi verder in het bekken. Het is pittig en Lisanne voelt zich ook even niet lekker, ze heeft het gevoel dat ze misschien moet spugen. Voor de zekerheid zetten we een bakje voor haar klaar en ondertussen besluit Nicky even fijn haar nek te masseren met de Bio-oil die Lisanne heeft meegenomen. Hopelijk ontspant dit wat en kan ze letterlijk wat loslaten. Mmmm wat ruikt die olie lekker zeg!

Benny is ondertussen continue in de buurt. Heel mooi om te zien hoe hij Lisanne steunt. Gewoon door er te zijn haar hand vast te houden en haar vast te houden als ze staand een wee opvangt.

Rond een uur of 1.30 uur wordt het steeds zwaarder. Lisanne wil af en toe even staan. Ze vraagt zich hardop af of de ontsluiting nog steeds op 3 cm zit maar Nicky fluistert zachtjes…ssst. ’Laat het gaan, loslaten, ontspan..’
Maar het is niet makkelijk en een half uurtje later roept Lisanne ’ik kan dit niet meer, ik moet naar de WC of iets’. ’Jawel jij kan dit wel!’ geeft Nicky haar aan, het hoofdje van de baby komt waarschijnlijk steeds dieper en dat is wat Lisanne voelt. Maar om het zeker te weten besluit ze even te gaan voelen. Het blijkt inderdaad dat het het hoofdje is wat dieper komt, maar wat de ontsluiting is zegt ze nog even niet.

Lisanne geeft aan dat ze de geboortetens niet meer prettig vindt voelen en wil de plakkers niet meer op haar rug. Ze vraagt Benny om de tens uit te zetten. Niets is even fijn, ook liggen niet en daarom vult Nicky het bad voor haar.
Het warme water is fijn, hoewel het opvangen van de weeën erg pittig blijft.
Nicky moet even weg naar een andere bevalling en geeft Benny aan hoe hij Lisanne positief kan blijven stimuleren en ervoor kan zorgen dat ze de moed niet opgeeft. Ik geef aan dat ik hen daar ook wel in wil ondersteunen en daarnaast zorgt Nicky ervoor dat er kraamhulp richting het ziekenhuis komt. Ze probeert zo snel mogelijk weer terug te zijn.

Aan de rand van het bad proberen Benny en ik Lisanne zoveel mogelijk te steunen. Ik probeer mee te zuchten in de hoop dat Lisanne zich daarop kan concentreren en mee blijft doen en ik giet telkens wat warm water over haar buik. Benny zit bij haar, houdt haar handen vast. Kom op, je doet dit zo goed!

De kraamhulp komt na een tijdje aan en wil ook graag wat ondersteuning bieden. Ik merk dat dit voor Lisanne niet zo werkt maar laat hen even. Lisanne wil uit bad en gaat nog even onder de douche. Het is een beetje een vervelende douche want hij wordt telkens of koud of heel heet. Benny ondersteunt haar en heeft een plastic schort voor zodat hij niet zo nat wordt. Het is een grappig gezicht.

Als Lisanne uit de douche komt gaat ze in bed liggen, maar dat is niet fijn. Toch maar hangen op het bed dan. Pfff…. ’Denk je dat ik ooit nog een kindje wil?, nou nee dus!’. Zo grappig dat je dit natuurlijk vaker hoort tijdens de bevalling.

Het is 04.00 uur en het is niet meer te doen voor Lisanne, maar wat doet ze het goed! Ze wil graag weer onder de douche en wil ook dat Nicky terug komt. Benny belt haar en ze is gelukkig ook alweer onderweg naar hen. Ze stapt een paar minuten later de verloskamer weer binnen en ik zie de opluchting bij Lisanne. Ze stapt onder de douche uit en Nicky gaat kijken hoe ver ze nu is. Eenmaal op bed komt er weer een wee en Lisanne roept om Benny. Die trekt net zijn sokken weer even aan, na het douchen. Ze wordt boos, ’lul, ga je toch niet eerst rustig je sokken aan doen!’. Heerlijk herkenbaar 😉

Als Nicky voelt, blijkt dat Lisanne al is opgeschoten naar 5cm. Ze reageert echter teleurgesteld en vraagt zich af hoe ze er nu nog 5cm bij moet krijgen op deze manier. Maar Nicky houdt haar erbij, ’nee Lisanne, dit heb jij heel erg goed gedaan!’’ en zo is het ook!
Ze bespreekt de opties met haar want Lisanne geeft aan het zo niet meer te trekken. Voor een ruggenprik moet Nicky haar overdragen aan de verloskundigen van het ziekenhuis én moet Lisanne aan het CTG (en ligt ze dus min of meer vast). Ze kan ook water injecties krijgen. Maar Lisanne besluit snel ’ik ga dit zelf nog even doen!’ en vraagt aan Nicky ’je gaat toch niet meer weg he?’
Nicky raad haar aan om op haar knieën op het bed te gaan zitten en Lisanne volgt haar advies op. ’Maar me niet stiekem prikjes geven he?’. Haha nee hoor, zegt Nicky.

Nicky merkt dat Lisanne toch een beetje in paniek raakt en gespannen is. Ze motiveert haar en geeft ook nog een keer aan wat de prikjes in haar rug als pijnstilling zouden kunnen doen voor haar. Maar Lisanne is erg angstig voor naalden en ze geeft aan dat ze dat niet wil en het zo gaat proberen. Dat is goed. Nicky masseert haar rug en Benny wijkt niet van haar zijde. Het lijkt wel alsof er vanaf nu een knop om gaat, ze gaat dit even zelf doen hoor!

Als de kraamhulp rond 5.15 uur aangeeft dat Lisanne het zo ontzettend goed doet en een waar natuurtalent is grapt Lisanne ’Oh dan komt er toch nog een heel elftal’. Haha die knop ik ECHT om! Ze gaat als een speer.

Lisanne geeft ondertussen telkens aan dat ze het gevoel heeft dat ze moet poepen. Als Nicky voelt geeft ze aan dat het hoofdje steeds lager komt maar Lisanne is er nog niet. Nog eventjes!
Ze adviseert Lisanne even op het toilet te gaan zitten, Nicky gaat met haar mee en komt later terug voor een beker water en een dextro. Wanneer ze die aan Lisanne gaat geven horen we vanachter de deur: splash!! Haha geen vruchtwater maar de beker water over de vloer.
Als Lisanne even alleen op het toilet zit, dat wilde ze graag, vraagt ze op een gegeven moment of ze toch nog onder de douche mag. Ja natuurlijk mag dat. Het is geweldig om te zien hoe ze haar best doet met haar weeën mee te gaan en echt helemaal luistert naar wat haar eigen gevoel haar ingeeft.

Rond 06.00 uur is er 8/9 cm ontsluiting, er zit dus nog een klein randje maar het voelt heel erg soepel, dus dat is mooi. Lisanne zit inmiddels in bad maar ze wil dan nu toch echt persen. Nicky voelt en er is volledige ontsluiting! Goed zeg!
Wil je in bad blijven en persen of toch liever in bed? Ze twijfelt even, blijft eerst even in bad maar dan droogt Lisanne zich met behulp van Benny, Nicky en de kraamhulp toch af en gaat richting het bed.

Het laatste stukje, wat fijn voor haar! Bij iedere wee neemt ze een goede hap lucht en perst zo goed en kwaad als ze kan hun kindje verder naar beneden en naar buiten. Benny ondersteunt haar benen en haar nek. Maar wanneer de wee weg is moet hij haar hoofd ook echt wel meteen weer loslaten. Dan even geen polonaise aan haar lijf.
We zien eigenlijk al heel snel dat ze het hoofdje echt goed naar buiten drukt en het duurt dan ook niet lang voordat er ook haartjes zichtbaar worden. Benny raakt enthousiast en vindt het fascinerend om naar te kijken. Terwijl hij Lisanne ondersteunt en aanmoedigt raakt hij dan ook niet uitgekeken op het hoofdje van zijn kindje wat steeds meer zichtbaar wordt. Hij straalt van oor tot oor!!

Lisanne had vooraf aangegeven wel graag mee te willen kijken maar vindt dat nu toch een beetje eng. We houden de spiegel gewoon bij de hand voor het geval dat. Wanneer het hoofdje al een klein beetje blijft staan en Nicky haar aanmoedigt wil ze toch graag even voelen en tast met haar hand richting het hoofdje. Wauw! Later kijkt ze toch ook even in de spiegel mee. En wat een stimulans geeft dat! Daar doe je het voor!
Nu wordt het tijd om het kindje geboren te laten worden hoor. Lisanne neemt nog een flinke hap lucht en gaat ervoor! Het hoofdje wordt geboren, geweldig. En dan met de volgende wee ook de schoudertjes en de rest. Nicky geeft aan dat Benny hun kindje er uit kan pakken, hij laat zich dat echt geen tweede keer zeggen. Met beide handen pakt hij zijn kleintje er het laatste stukje uit en geeft haar aan Lisanne…Wat geweldig dit!

En wat een ontlading, bij beiden. Lisanne kan het niet geloven! Kijkt naar haar kindje, dan naar boven, dan naar Benny. ’Kus me Benny!’ roept ze. Benny kust en hij kijkt, en kust en kijkt… De tranen biggelen over zijn wang.

Het is een meisje! Een prachtig meisje, haar hoofdje nog bedekt met huidsmeer (haar oogjes zitten er van dichtgeplakt zelfs). Welkom lieve klein meid! Ze krijgt een prachtige naam: Nova Liz.

Het is wel grappig want Nova ligt niet bij Lisanne op haar borst maar daar net onder. Ze heeft namelijk een hele korte navelstreng en omdat de placenta nog niet geboren is, kan ze dus niet hoger. De placenta komt echter snel en wanneer Benny trots de navelstreng heeft doorgeknipt kan Lisanne hun meisje wat beter vasthouden.

Wat hebben ze dit goed gedaan! Ze genieten van de eerste momenten en zijn beiden erg emotioneel. Lachen en huilen, het wisselt continue. Intens gelukkig!
De kraamhulp helpt Lisanne om Nova aan de borst te leggen en dat gaat super. Ze hapt en ligt een hele poos te drinken.

Lisanne en Benny willen heel graag dat hun ouders en Lisanne haar broer snel komen kijken dus bellen ze hen meteen. Terwijl zij in de auto stappen wordt Nova even helemaal goed nagekeken. Lisanne eet en drinkt wat ondertussen. Benny wil zijn dochter ook graag nog even vasthouden in de houding zoals ze bij Lisanne in de baarmoeder heeft gezeten. Nicky doet hem voor hoe hij Nova dan het beste kan vasthouden. Prachtig. We leggen het vast voor op het geboortekaartje. Hoe gaaf, in die houding vastgehouden worden door de sterke handen van je papa!

Nova mag daarna nog even lekker huid op huid bij Benny. Beiden genieten en Nova ligt heerlijk te slapen op zijn borst. Benny kleed haar daarna zelf aan en legt haar dan weer lekker bij Lisanne. Die blijft ook maar stralen en ziet er nog fit uit. Je zou niet zeggen dat ze er toch een pittige bevalling op heeft zitten. Ondertussen ben ik ook al even gaan kijken in de gang en zitten de ouders van Lisanne en haar broer al vol spanning te wachten tot ze naar binnen mogen. Ze kunnen niet wachten.

Als ook de ouders van Benny er zijn en ik nog wat foto’s heb gemaakt van Lisanne, Benny en Nova, mogen ze komen. Verwondering en blijdschap bij iedereen en tranen bij Lisanne. Ze verteld haar verhaal en kleine Nova wordt uitgebreid bekeken. Na een tijdje voelt ze toch een beetje koud aan en zet de kraamhulp haar in een kuipje onder de warmte lamp. Ze kan zichzelf natuurlijk nog niet zo goed warm houden, maar vindt het allemaal prima en slaapt lekker door. Benny gaat er stilletjes bij staan kijken terwijl Lisanne met de familie praat en lacht.

Mooi moment voor mij om te gaan…

Het was een onstuimige nacht maar wat heeft de ochtend veel moois gebracht voor jullie. Ik wens jullie ontzettend veel geluk met jullie prachtige meisje!

Veel liefs! Lobke