De geboorte van hun oudste zoontje Boaz ging voor Marjolein en Jeroen niet zonder complicaties. Marjolein had graag thuis in bad willen bevallen en is daar ook begonnen, maar moest uiteindelijk naar het ziekenhuis. Een echo daar wees uit dat Boaz als een sterrenkijker lag en na een ingreep met de vacuümpomp en gepaard met veel bloedverlies voor Marjolein is hij toen geboren. Al met al een hele heftige bevalling…

Tijdens deze zwangerschap geeft Marjolein aan dat ze toch weer hoopt op een thuisbevalling, in bad. Ze wachten nog even op toestemming van de verloskundige of dat mogelijk is omdat ze met de geboorte van Boaz veel bloed verloren is. Gelukkig horen ze snel dat het mag!

Na het kennismakingsgesprek bij hen thuis hebben Marjolein en ik nog geregeld contact via whatsapp. Zo krijg ik via de app al een foto van de opstelling van het bevalbad in de babykamer. Dat vind ik altijd fijn om alvast even te zien.
Naarmate de 40 weken vorderen duurt wachten wel erg lang… tegen de uitgerekende datum, 24 juli 2015, is het ook eigenlijk wel mooi geweest, hij mag nu wel komen hoor.

Met bijna 41 weken komt de verloskundige Marjolein strippen, fijn want ze wil zo graag thuis bevallen! Ik hoop dat het wat in werking zet, maar dat kan haast niet anders want het rommelt toch al wel een tijdje goed. Na het strippen krijg ik opnieuw een berichtje, de baarmoedermond was al goed week én voor de helft verstreken. Wat goed! Nou dat kan niet lang meer duren!

Diezelfde nacht, word ik rond 01.15 uur gebeld. Het is Jeroen. Marjolein heeft weeën en zit nu op 4 cm. Mooi, ik ben blij dat het strippen net het laatste zetje heeft gegeven en de baby eraan komt. Ik kleed me aan, pak mijn spullen, die al klaar staan, en op naar Oud Beijerland. Als ik buiten kom valt me meteen op dat de maan me erg veel licht geeft; het is volle maan! Dat heeft zo moeten zijn :-).

Als ik rond 02.40 uur bij Marjolein en Jeroen aankom zie ik dat het licht beneden brand. Jeroen doet de deur open en van boven hoor ik een kreet. Het klinkt als het laatste stukje al voor Marjolein. Ik zet mijn spullen neer en dan zie ik Boaz op de tafel zitten. Helemaal slaperig maar wakker geworden van het geluid dat Marjolein maakt. Petra, de kraamhulp, staat bij hem en Jeroen doet hem zijn jasje aan omdat opa en oma hem zo op komen halen. Boaz is er helemaal van onder de indruk, wat gebeurt er nu allemaal zo midden in de nacht? Mama die af en toe een kreet slaakt en vreemde mensen in huis…dat is ook maar raar.

Petra geeft me aan dat Marjolein nu op 7 cm zit maar dan horen we dat er geroepen wordt vanaf boven (later blijkt dat ze al vaker hebben geroepen maar dat hebben wij niet gehoord). Jeroen moet NU naar boven komen! Ik pak mijn camera vlug mee en ga achter hem aan.

In de babykamer staat het bevalbad en meteen duidelijk wordt dat de baby er aankomt! Marjolein zit op haar knieën in bad met haar hoofd op de rand en ze wordt daar aan het hoofdeinde gesteund door een van de verloskundigen die haar handen vasthoudt. De andere verloskundige zit bij haar billen om de baby op te vangen. Jeroen installeert zich ook weer bij het bad en ondersteunt Marjolein haar rug/stuit. Er is geen tijd om even fatsoenlijk hallo te zeggen maar gelukkig roept een van de verloskundigen ‘Marjolein, de fotografe is er en ze is net op tijd!’. 🙂

De verloskundige die bij Marjolein haar billen zit geeft haar de instructie dat ze zo op haar teken wat omhoog mag komen zitten om de baby geboren te laten worden, zij zal de baby daarna zo leiden dat Marjolein hem onder zich door aan de voorkant aan kan pakken en bij zich kan nemen.
Ik word gevraagd snel naar beneden te lopen om te zeggen dat Boaz nog even hier moet blijven als opa en oma er zijn. Dat doe ik. Daarna kan ik nog net even de lamp wat feller aanzetten en een paar foto’s maken van het opvangen van de weeën en het persen en dan zien we het hoofdje te voorschijn komen. Wat een bos haar heeft deze kleine man!
Wanneer het hoofdje is geboren, verwacht Marjolein dat er meteen nog een goede wee komt om haar kindje verder geboren te laten worden. En waar ze die weeën waarschijnlijk nog maar paar seconden geleden kon missen als kiespijn hoor ik haar nu vragen ‘waar blijft die wee nou?!’. Nu kan het niet snel genoeg gaan!
Ze ademt nog even heel goed door en neemt even wat rust voor de volgende perswee. Het hoofdje van hun kindje rust intussen in de handen van de verloskundige.
Daar komt de laatste perswee en met alle kracht in zich perst Marjolein de rest van haar kindje naar buiten, het water in en door de verloskundige onder haar door aan haar aangegeven. Daar is hij dan! Marjolein pakt haar kindje aan en tilt hem vanuit het water op haar borst. Wat een ontlading! Ze begint meteen tegen hem te praten, daar ben je dan, je bent er! Ze laat zich op haar billen tegen de rand van het bad glijden, met haar kleintje stevig tegen zich aan. Wauw!!

Het is een jongetje, dat wisten ze al. Hij heet Billy Mels! Mooi, welkom kleine lieve Billy! Jeroen is er van onder de indruk en zit meteen naast Marjolein. Zijn hand op haar hand, op het hoofdje van hun mannetje, kusjes op het hoofd van Marjolein. Wat zijn dit bijzondere momenten…

Terwijl Marjolein en Jeroen genieten komt de placenta al! Billy’s navelstreng is nog intact. Wat bijzonder om dit zo te zien! Ik vraag om een schaal waar we de placenta in kunnen leggen zodat ik vast kan leggen dat Billy en de placenta nog met elkaar verbonden zijn door de navelstreng.

Doordat de placenta los komt van de baarmoeder volgt er bloedverlies en het bad kleurt rood. Nadat ze nog heel eventjes zo samen in bad gezeten hebben gaat Marjolein er dan ook uit. Billy mag even lekker bij Jeroen, huid op huid. Die trekt zijn shirt uit en neemt hun mannetje op zijn borst. Nadat Billy op Jeroen zijn borst is toegedekt met een fijne warme doek loopt hij met hem naar hun eigen slaapkamer. Het is een grappig gezicht want de verloskundige moet er meteen achter aan, met in haar handen de schaal met de placenta en de nog aan Billy verbonden navelstreng.

Jeroen gaat lekker op bed liggen met de schaal naast hem. Snel volgt ook Marjolein en nadat de navelstreng is afgebonden met een navelveter en Jeroen de navelstreng officieel heeft doorgeknipt mag Billy naar zijn mama terug. Marjolein kan het niet geloven en geniet intens, samen met Jeroen. ‘Ik heb het gewoon gedaan!’ hoor ik haar zeggen. Ja, je hebt het geweldig gedaan zelfs! Ze bekijkt hem nog eens goed, wat lijkt hij op zijn broer!

De verloskundige kijkt de placenta na en wil ook Marjolein meteen even nakijken. Die heeft intussen ook last van pijnlijke naweeën. Dat is vervelend. Gelukkig heeft ze Billy op haar borst en is Jeroen bij haar zodat ze in zijn hand kan knijpen. Ze heeft een paar hechtingen nodig en terwijl de verloskundige daarmee bezig is, loop ik even naar beneden om bij Boaz te kijken. Ik zie door het raampje in de deur dat hij lekker bij oma op schoot zit, ze leest hem een boek voor. Wat een gekke nacht ook voor deze grote broer.

Het hechten is klaar en Marjolein wil Billy graag aan de borst leggen. Mooi gezicht is dat als hij uiteindelijk ligt te drinken. Marjolein heeft al wel meteen gezien dat hij een korte tongriem heeft. De verloskundige geeft aan dat ze zelf mag aangeven wanneer ze wil dat hij gekliefd wordt, het is nooit leuk maar hoe sneller hoe beter.

Nu Billy lekker ligt te drinken wordt het tijd om Boaz kennis te laten maken met zijn kleine broertje. Jeroen gaat hem halen beneden. Boaz vindt het erg spannend, dat is op zijn gezichtje te zien. Hij blijft dicht bij Jeroen en wil mama wel een kus geven maar nog niet te dicht bij zijn broertje komen. Dat is nog eventjes te veel. Het geeft ook niet. Je ziet dat hij wel opneemt wat er allemaal in de kamer gebeurd, hij kijkt naar Marjolein en soms voorzichtig naar de baby.

Opa en oma, de ouders van Jeroen, komen ook naar boven om kennis te maken met hun nieuwe kleinzoon. Prachtig vinden ze het!
Nog een dikke kus van Boaz voor Marjolein en dan gaat hij eventjes voor een nachtje met opa en oma mee. Hopelijk kan hij nog wat slapen en dan komt hij straks weer thuis, wanneer het licht is buiten.

Petra heeft voor Marjolein wat te eten gemaakt. Ze eet wat en neemt 2 paracetamolletjes voor de pijn van de naweeën. Ondertussen kijkt de verloskundige Billy na en wordt hij gewogen, 4040 gram schoon aan de haak! Billy mag weer warm in zijn doek en wanneer hij lekker bij Marjolein ligt bellen ze haar moeder. Zij heeft jammer genoeg geen auto dus moet wachten op de eerste bus van de dag, om bij hen te komen.

Nadat Marjolein zich lekker even heeft opgefrist onder de douche en we hebben genoten van een beschuit met blauwe muisjes maak ik nog een paar laatste foto’s. Marjolein kleed Billy aan en Jeroen legt hem in zijn wiegje, dat prachtig is opgemaakt met door Marjolein eigengemaakte dekentjes, kussens en een geweldige lapjesaap…Mooi, hopelijk kunnen ze nu allemaal nog een beetje slaap pakken. De dag is vroeg begonnen…en hoe!

Lieve Marjolein en Jeroen, het was een hele snelle maar ook prachtige geboorte om vast te mogen leggen. Ontzettend gefeliciteerd met jullie zoon en Boaz, jij gefeliciteerd met je kleine broer! Jullie lijken inderdaad heel erg op elkaar (en zoals een van de verloskundigen al zei, jullie ’mengen’ leuk Marjolein en Jeroen ;-)).

Kleine Billy wat heb je nu al veel kusjes en knuffels gehad en er zullen er nog heeeel veel volgen. Wordt maar gelukkig en gezond groot.

Geniet met z’n viertjes! Liefs Lobke