Ongeveer een maand voor de uitgerekende datum (11 februari 2016) ben ik bij Irene en Henk thuis op de boerderij om het over geboortefotografie te hebben. Irene en Henk hebben al twee jongens, Gijs en Tom, en verwachten nu hun derde kindje. Het geslacht is voor hen nog een verrassing. Leuk want dat hoor je toch niet heel erg vaak meer!

Irene schreef al in haar mail dat er uiteraard van de geboorte van Gijs en Tom ook foto’s zijn, maar dat ze onder de indruk is van de foto’s van mij als geboortefotograaf. Vandaar dat ze mij mailde voor een kennismaking. Het is een fijn gesprek en de dag erna al laat Irene mij weten dat zij en Henk me graag als fotograaf bij de geboorte van hun kindje hebben. Dat blijft zo bijzonder om te horen :-).

De weken daarna houden we contact. Gijs en Tom zijn beiden op en heel dicht rond de uitgerekende datum geboren, baby’s van de klok, dus eigenlijk verwacht Irene niets voor de 11^e. Maar dit keer verstrijkt ook die datum zomaar zonder gerommel of enig ander voorteken… Na het weekend zou Irene weer voor controle naar de verloskundige gaan en als ik haar die maandag een berichtje stuur om haar succes te wensen krijg ik een berichtje terug. Ze heeft deze ochtend in het ziekenhuis aan het CTG gelegen omdat ze vandaag, maar ook zaterdag, hun kindje minder goed voelde. Gelukkig vertelt ze er meteen bij dat alles goed is (een klein luilakje in haar buik ;-)). Vanmiddag gaat de verloskundige kijken of ze haar kunnen strippen.
Pfff dat is altijd schrikken, ik ben blij dat het in orde is! En ook wel fijn dat ze gaan strippen. Ik ben benieuwd of haar baarmoedermond al wat verstreken is, dan zou dat strippen net het laatste zetje kunnen geven om de bevalling te laten starten.

Die middag appt Irene me dat haar baarmoedermond al licht verstreken is en ze 1-2 cm ontsluiting heeft. Kom maar op met die bevalling!!
Ik druk haar nog even op het hart me vooral te bellen als ze ook maar iets voelt! Gijs en Tom zijn namelijk in een super snel tempo geboren, bij Gijs ging ze (zonder het zelf te weten) met 10 cm naar het ziekenhuis en bij Tom was de verloskundige maar net op tijd. Ik ben dus zo bang dat ik het mis! Irene verzekert me dat ik vast wel op tijd kom 😉 en ik wacht het verder af.

Net na de klok van 21.00 uur krijg ik weer een berichtje van Irene. Ze heeft steeds meer ’krampen’ en is benieuwd of het doorzet. Ik vraag haar of het een idee is om even onder de warme douche of in een warm bad te gaan. Als de krampen dan aanhouden dan zijn het meestal wel echt weeën en zet het waarschijnlijk wel door. En dan weten we dat. Irene was dat al van plan, ze gaat even lekker in bad.

De ’krampen’ blijven maar omdat Irene ze nog steeds heel prima te doen vindt twijfelt ze toch nog wat. Ze gaat even liggen en gaat timen om te weten of er regelmaat in zit en om de hoeveel minuten ze komen. Wanneer ze me net na 23.15 uur laat weten dat ze de verloskundige heeft gebeld besluit ik ook te gaan rijden.

Rond 00.00 ben ik op de boerderij. Het is koud, ik moest zelfs de autoruit krabben voordat ik wegging! Henk doet de deur voor me open (die al open stond, maar dat had ik niet gezien :-(). Ik vraag meteen ’nog geen baby?’ Pfff nee gelukkig niet, ik ben op tijd!

Als ik de slaapkamer binnen kom, is de stagiaire verloskunde net aan het toucheren om te kijken hoever Irene is. Irene is heel rustig, het is nog even wachten op een wee. De stagiaire meet een goede 3 cm en de verloskundige geeft aan dat ze ook de vliezen gaan breken. Henk gaat ondertussen thee voor ons zetten. Lief!

Irene gaat op haar linkerzij liggen om de weeën te laten versterken. Ze heeft haar ogen dicht en is heel rustig. Als Henk weer boven is maakt hij een foto van ons 🙂 en gaat hij daarna naast Irene liggen om haar te ondersteunen.

Om 00.40 uur geeft Irene aan dat ze graag in bad haar weeën op zou willen vangen maar omdat haar vliezen inmiddels gebroken zijn mag dat niet. Ze mag wel lekker onder de douche. Henk zet daar een klapstoel voor haar neer en als ik na een poosje even ga kijken zit Irene heerlijk met de sproeikop dicht tegen zich aan onder de warme stralen. Henk blijft bij haar en kijkt hoe het met haar gaat. Ik maak even een paar foto’s en ondertussen hoor ik een gek geluid. Henk heeft een van de speelgoedvissen van de jongens aan gezet, iets wat Irene vreselijk irritant vindt. Hij durft wel 😉 hahaha.

Als Irene weer onder de douche vandaan is voelt de stagiaire verloskunde om 01.20 uur weer even hoe de ontsluiting vordert. Irene heeft nu 6 cm ontsluiting en haar baarmoedermond is ¾ verstreken. Dat is netjes.
Ze krijgt het merkbaar zwaarder nu. Maar ze blijft nog steeds heel rustig, ik merk het eigenlijk alleen aan haar ademhaling.

Henk maakt de kruiken klaar en zet nog een keer water op voor thee. Het gaat vlot volgens mij nu. Ik ga even kijken of ik hem kan helpen. De kruiken zijn al bijna klaar, het wachten is nog op een laatste waterkoker. Ik geef aan dat ik het wel verder af maak. Irene heeft hem nodig. Ik neem de tweede kruik zo wel mee naar boven.

Irene ligt weer op haar linkerzij, ze doet het zo goed! De weeën worden heviger maar ze blijft ze dapper weg zuchten. Wat kost dit een inspanning. Ze bibbert en trilt ervan!
Ik heb het idee dat haar weeën ook veranderen nu en dat ze wat meer druk begint te voelen. Henk houdt haar hand vast en blijft dichtbij haar. De ene keer liggend, de andere keer half over het bed hangend. Het is een mooi gezicht. Wat een goed team!
Op de achtergrond hoor ik de koeien loeien vanuit de stallen en regelmatig gaat er een alarmpje op Henk zijn telefoon af, dan is er een storing in een van de melkrobots.

Rond 02.05 uur krijgt Irene toch een beetje de drang om mee te duwen lijkt het, ze maakt op een andere manier geluid. Ik maak nog even een foto van hen samen en zie dan dat Henk een beetje aan het knikkebollen is, hihi even nog een klein powernapje.

Een paar minuten later nog maar, om 02.10 uur, begint Irene heftiger te ademen. Deze baby gaat komen! En wat gaat dat dan ineens snel, Henk ondersteunt haar hoofd, ze trekt haar benen op en mag persen. Dat doet ze, met alle kracht. Twee grote broers hebben de weg al gebaand en om 02.17 wordt hun kleintje al geboren! Wauw!!

Ze mogen zelf kijken wat het is, het is een jongetje! Bart gaat hij heten, welkom lief mannetje!

Wat een opluchting bij Irene en grote verwondering bij Henk. Wat ziet dat er gelukkig en mooi uit! Henk kijkt super trots naar Irene, wat heeft zij dit goed gedaan!!
Korte tijd later knipt hij de navelstreng door en snel daarna wordt ook de placenta geboren. Nu is het even tijd om echt samen te genieten.
Dat ze echt niet wisten wat het geslacht zou zijn, blijkt ook wel als Henk een envelop uit de kast te voorschijn haalt. Een envelop met een echo erin, er staat ’streng geheim’ op. Nu dan toch maar even kijken of de echografist het goed hadden gezien ;-), Henk haalt de echo uit de envelop, heel duidelijk een jongen! 🙂

Wanneer de kraamhulp of een van de verloskundigen even op de gang is geweest en weer terug komt zegt ze ’er is iemand wakker geworden, een van jullie jongens staat op de gang’. Henk gaat er naar toe, het is Gijs. Helemaal verbaasd over al die vreemde vrouwen in huis en met al zijn knuffels bij zich staat hij midden op de overloop. De baby is er, vertelt Henk hem. Kom je kijken?
Gijs vindt dat nog een beetje te spannend, al die vreemde mensen moeten eerst even weg. Geen probleem natuurlijk.
Dan gaat hij bij papa op de arm naar mama en de baby. Wauw de baby is er echt! Het is een jongen.
GE-WEL-DIG dat snoetje van Gijs!! Al kijkt hij soms ook nog even argwanend naar mij, daarna snel weer naar zijn broer. Zo ontzettend leuk om te zien!

De baby moet natuurlijk ook nog gewogen en nagekeken worden. Gijs zit er bovenop en wil alles zien! Bart weegt 3,72 kg schoon aan de haak. Hij vindt het allemaal wel prima en blijft heel rustig liggen tijdens alle onderzoekjes, een prachtig kereltje is het.
Wanneer de stagiaire verloskunde het hoofdje wil opmeten blijkt hun centimeter zoek. Dan maar een rolmaat van de Gamma hahaha.

De beschuit met muisjes zijn gesmeerd en terwijl Gijs en papa er eentje eten op Bart zijn gezondheid, ligt Bart al heerlijk bij Irene aan de borst. Wat gaat dit vlot en voorspoedig allemaal.

Gijs wordt na zijn beschuitje weer lekker door papa in bed gelegd, hopelijk kan hij nog even wat slapen.

Wanneer Bart klaar is met drinken kan ook eindelijk Irene hem eens even helemaal goed en van dichtbij bekijken. Want ook al ligt een baby de eerste uren altijd wel heerlijk op je blote borst, echt heel goed zie je hem dan als mama niet.
Henk neemt hem daarna even van haar over zodat Irene ook even wat kan drinken en een beschuitje kan eten. Trotse vader zo met zijn 3^e zoon voor het eerst in zijn armen.

Wanneer Henk Bart heeft aangekleed (het pakje valt ’iets’ te ruim ;-)) en Irene lekker even heeft gedoucht laat ik hen samen. Wat was het een mooie en rustige thuisbevalling.

Irene en Henk, nog een lief kereltje erbij, ontzettend gefeliciteerd! Ik wens jullie met z’n vijven alle geluk en goeds voor de toekomst! Bart, wat zul je geknuffeld worden door je twee grote broers, en als je iets groter bent nemen ze je vast mee op sleeptouw om samen mooie avonturen te beleven. Veel plezier lieve jongen!

Liefs, Lobke